H Ντόρα Μπακογιάννη λέει πως «το ότι η Ελλάδα δεν θα συμμετάσχει στη διάσκεψη για τη Λιβύη είναι λάθος, και είναι διπλωματική και πολιτική απρέπεια εκ μέρους της Γερμανίας».

Ο Νίκος Κοτζιάς θυμίζει πως «όταν οι Ιταλοί ετοίμαζαν τη διάσκεψη του Παλέρμο για τη Λιβύη τους έστειλα προκαταβολικά σαφές μήνυμα. Χωρίς παρακάλια: "καμία απόφαση δεν θα προχωρήσει αν δεν κληθεί η Ελλάδα. Αλλιώς το βέτο θα είναι στο τραπέζι Συμβουλίου ΥΠΕΞ ως προς θέματα διάσκεψης". Έτσι όφειλαν να κινηθούν και τώρα».

Οι ίδιοι οι οικοδεσπότες της διάσκεψης για τη Λιβύη, οι Γερμανοί, λένε πως «κατανοούν το θεμιτό ενδιαφέρον και την ανησυχία» της Ελλάδας αλλά αρνούνται – διά της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου Ουλρίκε Ντέμερ - να εξηγήσουν γιατί την απέκλεισαν. «Δεν μπορούμε να δώσουμε εδώ πληροφορίες για τις ακριβείς σταθμίσεις των αποφάσεων σε αυτό το θέμα. Είναι πάντα δύσκολο να διαμορφώσεις έναν κύκλο συμμετεχόντων και πέραν αυτού δεν μπορώ να πω πώς καταλήξαμε. Δεν θέλουμε αυτό να το συζητήσουμε δημοσίως», δήλωσε η κυρία Ντέμερ.

Εδώ, στην Αθήνα, κάποιοι κυβερνητικοί κύκλοι – διά της προσφιλούς μεθόδου των διαρροών – λένε περίπου ότι η Ελλάδα… δεν είχε καμιά δουλειά στο Βερολίνο διότι δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενο μέρος στον εμφύλιο της Λιβύης, ότι επίσης δεν δέχεται άμεσα προσφυγικές ροές από τη Λιβύη (όπως π.χ. η Ιταλία), και πως εν τέλει… δεν τρέχει και τίποτα διότι αυτού του τύπου οι διασκέψεις δεν παράγουν αποτέλεσμα πέραν των γνωστών ευχολογίων.

Παραπλεύρως, και επισήμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας λέει πως για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θα είναι παρούσα στη σύνοδο της Λιβύης φταίει ο… ΣΥΡΙΖΑ: «Ας αναλογιστεί (ο ΣΥΡΙΖΑ) τις ευθύνες του», λέει, «καθώς τον Ιούνιο του 2015, οπότε η Γερμανία διοργάνωσε την πρώτη συνάντηση υψηλών αξιωματούχων του σχήματος Ρ5+5, που μετεξελίχθηκε στη Διαδικασία του Βερολίνου, αμέλησε έστω να θέσει το ενδεχόμενο συμμετοχής της Ελλάδας. Απούσα λοιπόν τότε η χώρα μας με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στις διασκέψεις του Άμπου Ντάμπι (2017) και των Παρισίων (2018)».

Το – απολύτως διασταυρωμένο – ρεπορτάζ του tvxs.gr λέει πως με τηλεφωνικές διαρροές από το Μαξίμου υποδεικνυόταν ως υπεύθυνο για τη μη παρουσία της Ελλάδας στη διάσκεψη της Κυριακής το υπουργείο Εξωτερικών και, προσωπικά, ο Νίκος Δένδιας. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως υπάρχει ανοιχτή κόντρα μεταξύ δύο πόλων του Μαξίμου και του υπουργού Εξωτερικών. Συγκεκριμένα, ο Νίκος Δένδιας φαίνεται να δέχεται τα υπόγεια πυρά τόσο από τη διευθύντρια του Διπλωματικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που τελεί υπό αποχώρηση καθώς αναλαμβάνει πρέσβης στην Ουάσιγκτον, και του συμβούλου επί ευρωπαϊκών θεμάτων Δημήτρη Μητρόπουλου. Το ενδιαφέρον στοιχείο, όσο και αποκαλυπτικό της αποδιάρθρωσης που υπάρχει στα μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής, είναι το γεγονός πως εσωτερική κόντρα φέρεται να υπάρχει και μεταξύ της κυρίας Παπαδοπούλου και του κ. Μητρόπουλου, ενώ από την πλευρά του υπουργείου Εξωτερικών τα πυρά – πάντοτε υπογείως – επιστρέφονται προς το Μαξίμου.

Η πραγματικότητα, επίσης με βάση απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες, λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση υποτίμησε βαριά τόσο συνολικά την παράμετρο Λιβύη όσο και τη διάσκεψη του Βερολίνου. Κι όταν, μέσω διπλωματικών και πολιτικών διαύλων, επιχείρησε την τελευταία εβδομάδα να διασφαλίσει την παρουσία της χώρας στο Βερολίνο την επόμενη Κυριακή εισέπραξε την άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης μετά από «βέτο» που έθεσε ο Ταγίπ Ερντογάν.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες οι κυβερνητικοί χειρισμοί ήταν τουλάχιστον ερασιτεχνικοί, η όλη κινητοποίηση – κι αυτή μη συντεταγμένη – έγινε την τελευταία εβδομάδα, και ουδείς είχε δώσει σημασία εδώ και μήνες στο «καμπανάκι» που έκρουε ο πρέσβης μας στο Βερολίνο Θεόδωρος Δασκαρόλης.



ΠΗΓΗ : // tvxs // Μαρίνα Αλεξανδρή //

«Ένα ιστορικό βήμα»: ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ χαιρέτισε την εμπορική συμφωνία που υπέγραψε με τον αντιπρόεδρο της κινεζικής κυβέρνησης Λιου Χε, η οποία βάζει τέλος στην πρωτοφανή αντιπαράθεση των δύο μεγαλύτερων οικονομικών δυνάμεων του κόσμου.

«Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί ένα ιστορικό βήμα, ένα βήμα που δεν είχαμε κάνει ποτέ με την Κίνα, προς μια δίκαιη και αμοιβαία εμπορική συμφωνία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος.

Η συμφωνία θα είναι επωφελής «για την Κίνα, για τις ΗΠΑ, για τον κόσμο ολόκληρο», ανέφερε ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τζινπίνγκ, σε μια επιστολή του που απευθυνόταν στον Τραμπ και διαβάστηκε στον Λευκό Οίκο από τον Λιου Χε.

Από τη συμφωνία αυτή εκτιμάται ότι θα ωφεληθεί η εκλογική βάση του Ρεπουμπλικάνου προέδρου, ιδίως οι αγρότες και οι βιομηχανίες, που ήταν τα παράπλευρα θύματα του εμπορικού πολέμου μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου.

Η Κίνα δεσμεύτηκε ότι θα αγοράσει επιπλέον αμερικανικά προϊόντα αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά την επόμενη διετία, σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, έκτασης 94 σελίδων που δόθηκε στη δημοσιότητα στο σύνολό της. Αυτές οι επιπρόσθετες αγορές αυτές βασίζονται στο επίπεδο των κινεζικών εισαγωγών του 2017, δηλαδή πριν ξεκινήσει ο εμπορικός πόλεμος. Βασικός στόχος είναι να μειωθεί το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα, που ήταν μια από τις απαιτήσει τους Λευκού Οίκου. Αναλυτικά, η Κίνα θα δαπανήσει 77,7 δισεκ. δολάρια για πρόσθετες αγορές από τον κατασκευαστικό τομέα, 52,4 δισεκ. δολάρια στον τομέα της ενέργειας, 37,9 δισεκ. στις υπηρεσίες και 32 δισεκ. σε προϊόντα του αγροτικού τομέα.

Στα προϊόντα που δεσμεύτηκαν να αγοράσουν οι Κινέζοι από τις ΗΠΑ περιλαμβάνονται βαριά μηχανήματα, φαρμακευτικά είδη, αυτοκίνητα, σίδηρος και χάλυβας αλλά επίσης και κρέας, δημητριακά και βαμβάκι.

Το πρώτο κεφάλαιο της συμφωνίας περιλαμβάνει εξάλλου ρυθμίσεις σχετικές με τη μεταφορά τεχνολογίας και την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, που ήταν επίσης μια από τις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Τα δικαιώματα χρήσης της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι μεταξύ των υπηρεσιών που θα αγοράζει στο εξής το Πεκίνο.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο άνοιγμα της κινεζικής αγοράς στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες.

Στην επιστολή του ο Κινέζος πρόεδρος τόνισε ότι η συμφωνία δείχνει πως οι δύο χώρες μπορούν να επιλύσουν τις διαφορές τους και να βρουν λύσεις βασισμένες στον διάλογο.




ΑΠΕ

Μετά την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα προτείνει ως επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Βασική αρετή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι το δημοκρατικό φρόνημα, η πίστη στο Σύνταγμα και η υπεράσπισή του και φυσικά η αντίστασή του σε δελεαστικές προτάσεις ή πιέσεις να κάμψει τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η κυρία Σακελλαροπούλου, κατά τις τελευταίες 22 ημέρες επέδειξε πλήρη διαθεσιμότητα να κάμψει τις βασικές αρχές λειτουργίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του κράτους δικαίου και να παραβιάσει τα δικαιώματα ενός ανθρώπου, του Αλεξάντερ Βίννικ, εξυπηρετώντας την πολιτική ατζέντα του κ. Μητσοτάκη και τις πιέσεις από πλευράς των Κυβερνήσεων ΗΠΑ και Γαλλίας.

Απέδειξε έτσι ότι δεν διαθέτει αυτήν την βασική αρετή της ικανότητας αντίστασης σε αντισυνταγματικές πολιτικές πιέσεις. Κι ακόμη περισσότερο, εμφανίσθηκε διατεθειμένη στην πράξη να σύρει ολόκληρο το Συμβούλιο της Επικρατείας στην κατεύθυνση μιας εξόφθαλμα αντισυνταγματικής σκοπιμότητας, θυσιάζοντας όχι μόνον τα δικαιώματα και ενδεχομένως τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και την ίδια την έννοια και το περιεχόμενο του Κράτους Δικαίου στη χώρα μας, καθώς και της διάκρισης των εξουσιών.

Τη συγκεκριμένη εξέλιξη την είχα προβλέψει με δημόσια δήλωσή μου στις 24 Δεκεμβρίου 2019, την οποία παραθέτω πιο κάτω. Και με επόμενες δηλώσεις μου περιέγραψα όλα όσα διέπραξε η κα Σακελλαροπούλου, στους κρίσιμους χρόνους (9/1/20, 10/1/20).

Η προταθείσα από τον Πρωθυπουργό ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέδρευσε στις 10/1/2020 του Συμβουλίου της Επικρατείας για την υπόθεση του Αλεξάντερ Βίννικ, την κατά γενική ομολογία σοβαρότερη υπόθεση των τελευταίων ετών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, επιμένοντας να την δικάσει άρον-άρον, κάμπτοντας κάθε εγγύηση δίκαιης δίκης. Μολονότι της υπεβλήθη αίτημα αναβολής και αίτηση εξαίρεσης, επέμεινε να προεδρεύσει και να διεκπεραιώσει την αποστολή. Η σημερινή της παραίτηση από τη θέση της Προέδρου του ΣτΕ αποδεικνύει πλήρως ότι διέπραξε, εν γνώσει της, κακοδικία και σήμερα προάγεται πολιτειακώς.

Οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας, οι δικηγόροι, οι δικαστές, ας αντιδράσουν πριν να είναι αργά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Πρ. Πρόεδρος της Βουλής

Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας

Συνήγορος Υπεράσπισης του Αλεξάντερ Βίννικ»

Η δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις 24/12/2019:

«Χθες δήλωσα ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ έχει απέναντί του «μηχανισμούς που αναμένεται τώρα να κινητοποιηθούν υπόγεια και φανερά για να ανατρέψουν τη δικαστική απόφαση» αναστολής εκτέλεσης της έκδοσής του.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην προσωρινή διαταγή αναστολής της έκδοσης και ένα «αόρατο-ορατό» χέρι αφαίρεσε την υπόθεση από το αρμόδιο Δ´ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, διέγραψε την υπόθεση από το πινάκιο της ορισθείσας δικασίμου της 24/3/2020 και την προσδιόρισε εσπευσμένα ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις 10 Ιανουαρίου 2020, συντέμνοντας τις προθεσμίες και αλλάζοντας τον Εισηγητή της υποθέσεως, που είχε ήδη ορισθεί.

Το «αόρατο-ορατό» χέρι ανήκει στην Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, απασχολήθηκε με αυτό.

Υπενθυμίζω ότι 7/1/2020 ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο.

Και ότι το όνομα της κας Σακελλαροπούλου ακούγεται μεταξύ των πιθανών προτεινομένων για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο αγώνας του Αλεξάντερ για το δίκαιο και το δίκιο συνεχίζεται. Είναι ένας άνισος αγώνας, που θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να τον κερδίσουμε.

Υπερασπιζόμαστε όχι μόνο τον Αλεξάντερ, αλλά και την ανεξαρτησία της χώρας μας και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

24/12/2019

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Αίσθηση προκάλεσαν οι ανακοινώσεις του προέδρου της Ρωσίας, τις οποίες ακολούθησε η αιφνιδιαστική παραίτηση του πρωθυπουργού Ντίμτρι Μεντβέντεφ και όλου του υπουργικού συμβουλίου.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχασε, μάλιστα, χρόνο και ανακοίνωσε ήδη την πρότασή του για τον αντικαταστάτη του Μεντβέντεφ. Αυτός είναι ο 53χρονος Μιχαήλ Μισούστιν, πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας φορολογίας της χώρας.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τον Μισούστιν παρά μόνο ότι έχει εργαστεί για σε κυβερνητικές θέσεις από το 1998, έχει κρατήσει χαμηλό προφίλ και βρίσκεται επικεφαλής της φορολογικής υπηρεσίας της χώρας από το 2010.

Μπορεί οι σημερινές δηλώσεις του Ρώσου προέδρου να προκάλεσαν αίσθηση, καθώς ο Πούτιν δεν είναι από τους πολιτικούς που συνηθίζει να… μοιράζεται δημοσίως αποφάσεις κεντρικής πολιτικής, όμως οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι πρόκειται για κινήσεις που είναι υπολογισμένες.

Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που εκτιμούν πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν ενδεχομένως να ετοιμάζεται να βάλει σφίξει ακόμη περισσότερο τον απόλυτο έλεγχο που έχει στη ρωσική πολιτική σκηνή, ενώ υπάρχουν ήδη αναφορές πως ίσως να ετοιμάζεται για την πρωθυπουργία μετά το 2024, όταν και τελειώνει η θητεία του ως πρόεδρος. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το κάνει αυτό, καθώς είχε… αλλάξει θέσεις στο παρελθόν με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Εκ μέρους της αντιπολίτευσης ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο πιο επιφανής αντίπαλος του Πούτιν, ήδη προειδοποίησε πως ο πρόεδρος ίσως να επιχειρήσει να κρατήσει τον έλεγχο και μετά το πέρας της θητείας του.



ΠΗΓΗ ://ΕΦ.ΣΥΝ.

Την επανίδρυση υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με επικεφαλής το Νότη Μηταράκη και αναπληρωτή τον Γιώργο Κουμουτσάκο, ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας. 

Πρόκειται δηλαδή για την ίδρυση ξεχωριστού υπουργείου για το μεταναστευτικό - προσφυγικό, το οποίο υπήρχε - για την ακρίβεια ιδρύθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε λόγω ιδεοληψίας να το καταργήσει αμέσως μετά την εκλογή της, υποστηρίζοντας πως δεν είχε λόγο ύπαρξης. Συγκεκριμένα, κατήργησε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής μεταφέροντας το ευαίσθητο αυτό θέμα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Μάλιστα τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυριζοταν πως ήταν «μη λειτουργικό», ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υποστήριζε πως πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και πως η κατάργησή του και η ένταξη των αρμοδιοτήτων του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι μια ορθολογική κίνηση.

Το Tvxs.gr είχε αναδείξει από την πρώτη στιγμή πως η κατάργηση του αρμόδιου υπουργείου ήταν μια εγκληματική κίνηση που θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα, όπως και συνέβη. 

Υπενθυμίζεται ότι προεκλογικά η ΝΔ είχε επενδύσει πολιτικά στο προσφυγικό ζήτημα προς άγραν ψήφων. Πολλά στελέχη της μάλιστα χρησιμοποιούσαν ακροδεξιά ρητορική, υποστηρίζοντας ότι για το ζήτημα ευθύνεται η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως πολλά από τα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης που πρωτοστατούν ακόμη και σήμερα στις αντιπροσφυγικές δράσεις προέρχονται από τους κόλπους της ΝΔ γεγονός που έχει εγκλωβίσει την κυβέρνηση. 

Στο διάστημα των έξι μηνών που ακολούθησε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις πολιτικές που εφάρμοσε και την κακοδιαχείριση προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα, δημιουργώντας μια χαοτική κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από λίγους μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ορίσει τον Αλκιβιάδη Στεφάνη ειδικό συντονιστή για το προσφυγικό, ενώ τελικά κατέληξε να ιδρύσει το ειδικό χαρτοφυλάκιο που ο ίδιος δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν χρειαζόταν. Έφτασε δε στο σημείο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να παραδεχτεί πως το πρόβλημα είναι «έξω και πέρα από κάθε δυνατότητα διαχείρισης». 

Παράλληλα, δεν έλειπαν και οι αντιπροσφυγικές κορώνες από κορυφαία στελέχη της, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την κυνική και απαράδεκτη αναφορά του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος την ώρα που πνίγονταν άνθρωποι σε ένα ακόμη προσφυγικό ναυάγιο μιλούσε για «ομαδική προσπάθεια αλλοίωσης της χώρας». Από την πλευρά του, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, με πλήρη κάλυψη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είχε δηλώσει πως όσο αυξάνονται οι περιπολίες τόσο θα αυξάνονται και οι νεκροί πρόσφυγες. 

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ανακοινώσεις έρχονται ένα 24ωρο μετά τα γεγονότα που συνέβησαν στην Χίο και τις αποδοκιμασίες εναντίον του ίδιου του Νότη Μηταράκη.  Υπενθυμίζετα πως για τις 22 Ιανουαρίου έχει ανακοινωθεί γενική απεργία στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού.

«Τα γενέθλια μιας νεαρής πριγκίπισσας με το όνομα Ινφάντα μονοπωλούν κάθε χρόνο το ενδιαφέρον της αυλής και των πολιτών του σκοτεινού βασιλείου της Ισπανίας. Ο θλιμμένος Βασιλιάς, τα ασφυκτικά υφάσματα και μία πνιγηρή ατμόσφαιρα φέρνουν την ανάγκη της μεταμόρφωσης. Μάγοι, ακροβάτες, χορευτές παρελαύνουν μπροστά στα μάτια της πριγκίπισσας όμως η έκπληξη θα έρθει από αλλού. Ένα τέρας κι ένας καθρέφτης, η πύλη στο ανεξερεύνητο της ανθρώπινης ύπαρξης, θα αποκαλύψουν πως η γνώση είναι προάγγελος δεινών. Κι όσο πιο λαμπερός πρέπει να δείχνεις τόσο πιο σκοτεινός ο αντικατοπτρισμός. Θα είναι τελικά αυτό, το πάρτι γενεθλίων που ονειρεύτηκε η Ινφάντα?»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Oscar Wilde
Μετάφραση: Μαρία Νίκα 
Διασκευή: Μαρίνα Κονταρίνη, Μαρία Νίκα
Σκηνοθεσία: Μαρία Νίκα
Μουσική: Άρης Τρουπάκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηρώ Λιβιεράτου
Επιμέλεια μαγικών: Costa Funtastico (Κωνσταντίνος Παντελιάς)

Σχεδιασμός αφίσας: Θοδωρής Χρυσικός
Φωτογραφίες: Κώστας Τρουπάκης

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ:
Chalil Alizada
Ιφιγένεια Γρίβα
Βασίλης Ζαϊφίδης
Μαρίνα Κονταρίνη
Μαρία Νίκα
Γιώργος Σταυριανός
Άρης Τρουπάκης
Σταύρος Τσιτσόπουλος

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Σκηνογράφο-Ενδυματολόγο Κωνσταντίνο Ζαμάνη για την συμβολή του στη διεξαγωγή της παράστασης και τον Ιωάννη Παπλωματά για την παραχώρηση του χώρου προβών “Xώρος τέχνης και δημιουργίας Art Studio 34B”.

Τιμές Εισιτηρίων:

Κανονικό: 12€

Φοιτητικό-Άνω των 65: 10€

Ατέλειες-ανέργων: 5€

Από 30 Ιανουαρίου έως 28 Φεβρουαρίου
κάθε ΠΕΜΠΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ &
από 1 Μαρτίου έως 13 Μαρτίου
κάθε ΤΕΤΑΡΤΗ, ΠΕΜΠΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Ώρα: 21:00   Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά
Στο Θέατρο Φούρνος
Μαυρομιχάλη 168, 11472 Αθήνα
Πληροφορίες-κρατήσεις στο ταμείο του Θεάτρου – τηλ. 2106460748 και στο www.viva.gr 

Πόντος, μεταπολεμική Αθήνα, Θεσσαλονίκη, τα άνθη του κακού, ο Τζίμης, ο χοντρός, η νύχτα, το underground ρεμπέτικο, το «φτωχοκάλυβο», ο Τσιτσάνης, η Μπέλλου, τα Κοκκινόγεια κι ο έρωτας με τον Καζαντζίδη. Η αγέρωχη, δωρική και ασυμβίβαστη ΣεβάςΧανούμ, από την Σαμψούντα του Πόντου, που ξαναζεί την ζωή της, στο σύμπαν των αργών τραγουδιών.

ΣεβάςΧανούμτη βαφτίζει ο Τζίμης ο Χονδρός, για να ταιριάζει με τα ανατολίτικα τραγούδια που τραγουδούσε, ο οποίος διαφημίζει στις εφημερίδες της εποχής «τη Νέα ανακάλυψη ΣεβάςΧανούμ, την ωραία του Πέραν».

«Η ιστορία η δική μου, της Σεβάς, ΣεβάςΧανούμ, Σεβαστής Παπαδοπούλου: Ποντία είμαι. Από τον Εύξεινο Πόντο, από τη Σαμψούντα είμαι. Το γέννημά μου είναι Μακεδόνα. Μακεδόνα είμαι. Γεννήθηκα το 1931, ημέρα Τετάρτη, ανήμερα στα γενέθλια της Παναγίας, 8 Σεπτεμβρίου, στις 9 το πρωί».

Την «ιντερνάσιοναλ, πανελληνία και μπιούτιφουλ», ΣεβάςΧανούμ στο πάλκο, αλλά και στην ζωή υποδύεται η Πωλύνα Γκιωνάκη. Συγγραφέας του έργου είναι ο ποιητής και εκδότης Γιώργος Χρονάςκαι στον τιμόνι της σκηνοθεσίας βρίσκεται ο Μανώλης Ιωνάς. 

Info

Εγώ η Πoντία, ΣεβάςΧανούμ

του Γιώργου Χρονά

Σκηνοθεσία: Μανώλης Ιωνάς

Ερμηνεύουν: Πολύνα Γκιωνάκη &

Λευτέρης Παπανικολάου Γκιωνάκης

Κουστούμια: Το αυθεντικό κουστούμι της ΣεβάςΧανούμ

Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης

Κίνηση, μουσική Επιμέλεια, video: Αυγερινός Σουλόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Αγγελοπούλου

Δημόσιες Σχέσεις: Άντζυ Νομικού

Κάθε Παρασκευή στις 21:30 και κάθε Σάββατο στις 19:00,

Από 24 Ιανουαρίου 2020

Διάρκεια παράστασης: 80’ χωρίς διάλειμμα

Τιμή εισιτηρίου: 12€, ομαδικά 8€

Oμαδικές κρατήσεις: 693 416 13999email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 118 54 | 2103428650

Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης

της Νάσης Τουμπακάρη

με τον Θανάση Παπαγεωργίου

Παράταση Παραστάσεων - κάθε Τετάρτη στις 20:00

Ο συγκλονιστικός μονόλογος «ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ» με τον Θανάση Παπαγεωργίου παρατείνεται και θα παρουσιάζεται από τις 22 Ιανουαρίου, κάθε Τετάρτη στις 20:00, στη νέα θεατρική σκηνή του Μικρού Άνεσις.

Μετά από μια πανηγυρική διετία στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές τόσο από την επίσημη κριτική, όσο και, κυρίως, από τους συναδέλφους του και μετά από τις συγκινητικές παραστάσεις στη Σύρο, τη γενέτειρα του Μάρκου και στον Πειραιά, τον τόπο που λάτρεψε και τον λάτρεψε, η παράσταση «ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ» κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Tο έργο της Νάσης Τουμπακάρη βασισμένο πάνω στην αυτοβιογραφία του Μάρκου, έτσι όπως την κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάϊλ, είναι η φωτογράφηση μιας από τις σκληρότερες περιόδους της Ελλάδας, με τρεις δικτατορίες, δύο παγκόσμιους πολέμους, τους Βαλκανικούς, τη Μικρασιατική καταστροφή, την Κατοχή, την Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, τον Εμφύλιο…

Μέσα σ’ αυτό το άστατο πολιτικό σκηνικό ο Μάρκος γράφει στίχους και μουσικές και χωρίς να το ξέρει, γίνεται αυτός που θα σφραγίσει από τότε και για πάντα το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Περνάει απ’ όλα τα στάδια. Σε μια περίοδο απαγόρευσης του μπουζουκιού, ζει τον ανηλεή πόλεμο όλων των μπουζουξήδων και φυσικά του δικού του, περνάει στη δειλή καθιέρωσή του ανάμεσα στους ‘μυημένους’, φτάνει στον κολοφώνα της δόξας του, αρρωσταίνει, παραγκωνίζεται, αλλά επιστρέφει πανηγυρικά για να καθίσει πάνω στον θρόνο που του στήσανε οι άξιοι που τον είχανε δάσκαλο.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Στο ‘’Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης’’ δεν γίνεται προσπάθεια να γίνει μόνο μια απλή περιγραφή της ταραχώδους και δύσκολης ζωής του μεγάλου συνθέτη. Στόχος είναι να καταδειχτεί παράλληλα μια περίοδος της Ελλάδας που προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα χιλιάδες προβλήματα που είχαν προκύψει από την πολιτική αστάθεια και το παιχνίδι που παίζανε εις βάρος της οι μεγάλες δυνάμεις. Η ζωή του Μάρκου προσφερότανε για κάτι τέτοιο, αφού γεννημένος στα 1905 πέρασαν από πάνω του τα σημαντικότερα γεγονότα μιας εβδομηκονταετίας που περιλάμβανε δύο παγκόσμιους πολέμους, δύο δικτατορίες, την Κατοχή, τον εμφύλιο, την μεγάλη καταστροφή του 1922 και το μεγάλο κύμα της προσφυγιάς, που επίσης σφράγισε την εξέλιξη της Ελλάδας σε πάρα πολλούς τομείς. Μέσα σ’ αυτό το άστατο πολιτικό σκηνικό ο Μάρκος γράφει στίχους και μουσικές και χωρίς να το ξέρει, γίνεται αυτός που θα σφραγίσει από τότε και για πάντα το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Περνάει απ’ όλα τα στάδια. Σε μια περίοδο απαγόρευσης του μπουζουκιού, ζει τον ανηλεή πόλεμο όλων των μπουζουξήδων και φυσικά του δικού του, περνάει στη δειλή καθιέρωσή του ανάμεσα στους ‘μυημένους’, φτάνει στον κολοφώνα της δόξας του, αρρωσταίνει, παραγκωνίζεται, αλλά επιστρέφει πανηγυρικά για να καθίσει πάνω στον θρόνο που του στήσανε οι άξιοι που τον είχανε δάσκαλο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ της Νάσης Τουμπακάρη

βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ που αποτελεί την αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη.

Σκηνοθεσία/ Ερμηνεία: Θανάσης Παπαγεωργίου

Σκηνικό & ενδυματολογική επιμέλεια: Λέα Κούση

Η είσοδος δεν θα επιτρέπεται σε παιδιά κάτω των 12 ετών

Παράταση παραστάσεων: από Τετάρτη 22 Ιανουαρίου έως 26 Φεβρουαρίου 2020

Μέρες και Ώρες παραστάσεων: Κάθε Τετάρτη στις 20:00

Διάρκεια: 95 λεπτά

Χώρος: Θέατρο Μικρό Άνεσις

Διεύθυνση Λεωφ. Κηφισίας 14, Αθήνα 115 26

Εισιτήριο: Κανονικό: 14 ευρώ,

Φοιτητικό, Ανέργων, άνω των 65: 12 ευρώ,

Ατέλεια: 5 ευρώ

Τηλέφωνο ταμείου: 21 0771 8943

Προπώληση: http://bit.ly/2ozP4PO

Τελευταίες παραστάσεις

16, 17, 18, 19

23, 24, 25,26

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020

ΠΕΜΠΤΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 20.15

&

ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 18.00

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) επιστρέφει στην Ομόνοια, στο κτίριο του  Μπάγκειου Ξενοδοχείου, για να διερευνήσει και πάλι τις διαδρομές της αγάπης μέσα από τη συνομιλία εικαστικών, θεατρικής πρακτικής-περφόρμανς και λογοτεχνίας.

Το καλλιτεχνικό εγχείρημα Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που αναπτύσσεται στο χώρο του Μπάγκειου κτιρίου, από την είσοδο, σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας.  Φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που θα εξελίσσεται και θα αναδιατάσσεται με το χρόνο, συνδέοντας τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων.

Ηθοποιοί, χορευτές-περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.ά. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»: τον μετεωρισμό και την απουσία της αγάπης, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που φέρνει η αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η αγάπη, την εξάντληση και το πέρας της αγάπης, αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος.

Χαράσσονται έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατυπώνουν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της.

Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία; Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο; Είναι πέρα από το χρόνο; Είναι εμπειρία; Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων; Είναι η απουσία της; Είναι μια απάτη; Μια κατασκευή; Ένα κάλεσμα; Μια κραυγή; Είναι εκ Θεού; Είναι βαθιά ανθρώπινη; Είναι δύναμη; Είναι αδυναμία; Είναι εγωιστική; Είναι απροϋπόθετη; Είναι σκληρή; Είναι πόνος; Είναι πληρότητα; Έχει κοινωνική διάσταση; Τι σημαίνει αγαπώ; Τι σημαίνει δρω με αγάπη; Είναι μια «ιδανική πολιτεία»;

Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) είναι μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και συγχρόνως μια παράσταση που στηρίζεται στη φόρμα του devised theatre. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονται σε όλο το χώρο του κτιρίου ή σε μέρος αυτού, και δημιουργούν μια υπαρξιακή διαδρομή, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεται η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι, τα έργα μετουσιώνονται-μεταμορφώνονται σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούν ένα ακόμα στοιχείο της αφήγησης.

Η παράσταση αντλεί υλικό από κλασικά και σύγχρονα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας όπως: Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Σάρα Κέην, Χ. Λ. Μπόρχες, Απόστολος Παύλος, Άσμα Ασμάτων, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Γ. Πεντζίκη, Κώστα Κωστάκου, Σάββα Μιχαήλ, Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ιωάννη Χρυσοστόμου, Μαρίνας Τσβετάγιεβα, Χέρμαν Μελβίλ, όπως και από προσωπικές αφηγήσεις κ.ά.

Συντελεστές – Καλλιτέχνες

Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά

Σύμβουλος δραματουργικής σύνθεσης: Μάριος Χατζηπροκοπίου

Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης

Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan

Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη

Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη

Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη

Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης

Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα

Βοηθός ήχου: Ευτυχία Καμενάκη

Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design

Video trailer: Ιάσων Αθανασιάδης/Iason Athanasiadis

Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης, Ιάσων Αθανασιάδης

Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ:  Ηλίας Βογιατζηδάκης, Ορφέας Γεωργίου, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Αναστασία Κατσιναβάκη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.

Εικαστικοί:  Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη,  Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ –ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Ημέρες παραστάσεων:

 Πέμπτη, Παρασκευή 20.15

 και Σάββατο, Κυριακή: 18.00

Τελευταία παράσταση 26 Ιανουαρίου 2020

Αυστηρή ώρα προσέλευσης: 15 λεπτά νωρίτερα

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά

Μπάγκειον Ξενοδοχείο

(3ος όροφος και η διαδρομή από την είσοδο έως αυτόν), στην Ομόνοια.

Εισιτήρια:

12,00 ευρώ, μειωμένο/ ατέλεια 7,00 ευρώ

Προπώληση: viva.gr

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση: 694 7632298

Σύνδεσμος για το video trailer της παράστασης

https://www.youtube.com/watch?v=EP9aX5wecQA

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΜΑΣ (αποσπάσματα)

--«…αυτή τη δουλειά με τις πολλές περφόρμανς, τα ωραία κείμενα, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, που φτιάχνουν με «θραύσματα της αγάπης», θαύματα, μη τη χάσετε. Μέσα στα δωμάτια του παλιού ξενοδοχείου, μέσα στα ξέφτια των ανθρώπων, μια εμπειρία που μου θύμισε σε προθέσεις και ένταση τον Εθνικό Ύμνο του Μαρμαρινού. Εδώ έχει πάει ακόμα πιο πέρα, πιο ψηλά, το πράγμα. Στο τέλος μετά από ένα λυτρωτικό τρυφερό χορό, ρίξτε μια ματιά από το παράθυρο, από ψηλά στη ξεχαρβαλωμένη πλατεία Ομονοίας και όλα θα πάρουν άλλο νόημα».

Αργυρώ Μποζώνη, δημοσιογράφος και κριτικός

-- «Η Αγάπη στο Μπάγκειον είναι ένα πάμπλουτο φτωχό θέατρο, teatro povero, στο οποίο οι θεατές περπατούν μες στη φαντασμαγορία της πόλης και στις μικρές εκρήξεις αισθημάτων και υπάρξεων στις αίθουσες του τρίτου ορόφου, είναι υπερδραματικά ταμπλώ βιβάν στον μαγικό ακάλυπτο, ψίθυροι και τριγμοί μαρμάρων, είναι μια περικύκλωση της αγάπης: είναι δυνατόν να συμβεί; ποιον αγαπούμε; ποιος μας αγάπησε; μας χάιδεψε; μας θέλησε και μας συχώρεσε; Το poltergeist της αγάπης μάς στοιχειώνει, όπως το Μπάγκειον το στοιχειώνουν μποέμ, χορεύτριες, ηθοποιοί, πότες, χαμένες ψυχές, περαστικοί, πλάνητες και πλανεμένοι».

Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος, πρώην αρχισυντάκτης πολιτιστικού στην Καθημερινή της Κυριακής

Θάνατος μοιρολόι. Γάμος γιορτή. Παρόμοιες όψεις της κοινης εμπειρίας. Φθορά και αναγέννηση. Η τελετουργία που λειτουργεί ως σημείο αφετηρίας στη διαδραστική παράσταση Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) της Ελένης Καλαρα και της ομάδας Blow- Up στο Μπάγκειον, δεν σου αφήνει περιθώριο να κάνεις πίσω. Εμπλέκεσαι κατευθείαν. Μετά ανεβαίνεις σκαλιά. Πόσα γαμημενα σκαλιά πρέπει ν ανεβείς για να βρεις αυτό που θέλεις («Είσαι η αγάπη μου;», «Μ αγαπάς;»); . Ή για να μην το βρεις ποτέ. Ή για να το βρεις και να σε διαλύσει. Ή για να το βρεις και να το διαλύσεις εσύ. Όλες οι εκδοχές, οι φάσεις και οι όψεις της «αγάπης» θίγονται σ΄αυτή την παράσταση η οποία αξιοποιεί θαυματουργά τους δοκιμασμένους, ρημαγμένους χώρους του παλιού ξενοδοχείου που διατηρεί όμως το αριστοκρατικό του μεγαλείο. Ο συμβολισμός είναι σαφής κι από αυτή την άποψη: εισέρχεσαι σ΄ένα μεγαλειώδη χώρο, στη διαδρομή όμως τα πατώματα τρίζουν, μπορεί να σκοντάψεις, οι τοίχοι ξεφλουδίζουν, θα βρεθείς στο σκοτάδι για να σε βρει το φως κι αντίστροφα. Αυτό που βρίσκεις καταρχάς είναι τα έργα της έκθεσης σύγχρονης τέχνης που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παράστασης. Είναι τα έργα που αποτελούν σταδιακά το σκηνικό για να ξετυλιχθεί σε διαφορετικά σημεία του τρίτου ορόφου αυτή η ολιστική προσέγγιση, με όλες τις αισθήσεις, της έννοιας «αγάπη». Που είναι τρυφερή ή και επικίνδυνα κοφτερή. Που είναι άγγιγμα, φιλί διστακτικό, φιλί παθιασμένο, ηχηρό, παιδικό. Που είναι φως καλοκαιρινό ή ψυχρό ή είναι σκοτάδι. Που είναι ανάμνηση στο γυμνό εκτεθειμένο σώμα. Που είναι μουσική μία άρια, ένα τραγούδι του Ζαμπέτα, ένα ντίσκο κομμάτι. Που είναι παράθυρο και κοιτάς απέναντι. Που είναι πόρτα και κοιτάς δίπλα. Που μυρίζει προζύμι και είναι ζυμωτό ψωμί ή τσουρέκι βουτηγμένο στο κακάο ή κόλυβα ή ψωμί και κρασί και «λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου» και η Μαγδαληνή στην πιο απόλυτη ερωτική προσφορά να πλένει τα πόδια του Ιησού. Και που είναι θραύσματα αναμνήσεων λουσμένα στο φως: γενέθλια, το πατρικό σπίτι, μία πολυθρόνα, ο «τόπος μου». Αλλά όχι μόνον αυτά τα βελούδινα. Κι άλλα κοφτερά σαν τη λάμα στον πάγο και τη συνειδητοποίηση της ματαιότητας, σαν το κρύο νερό στην πλάτη και την αμφισημία της μητρικής αγάπης, σαν τη μοναξιά στα δωμάτια, σαν τα λόγια της Σάρα Κέιν ή του Δημητριάδη ή του Κολτές... Κι όλα νερό. Παντού νερό. Απ τον αμνιακό σάκο μέχρι αυτό που κατρακυλά στη ραχοκοκαλιά σου. Να τη δείτε αυτή την παράσταση. Εγώ την είδα και το πρώτο μισάωρο αισθάνθηκα κάπως άβολα, κουμπωμένη στην αρχή, αμυντική στην αρχή..Μετά σ αυτόν τον καλειδοσκοπικό κόσμο το «μετά» ακόμα κι αν η διαδρομή είναι κοινή, είναι απολύτως προσωπικό…Αν λυθείς, αν βουτήξεις σ΄αυτά τα άγνωστα νερά; (Laschia ch'io pianga).
Υ.Γ. Εάν μια τέτοια παράσταση που αξιοποιεί τα «υλικά» του θέατρου για να μεταφέρει την εμπειρία του θεατή σε ένα άλλο επίπεδο δεν επιχορηγείται, τότε ο θεσμός των επιχορηγήσεων όπως λειτουργεί είναι βαθιά αποτυχημένος. Που είναι.

Ναταλί Χατζηαντωνίου, αρχισυντάκρια πολιτιστικού, Έθνος

-- «Αν αγαπήσαμε αυτή την παράσταση ένα τσακ περισσότερο από τις υπόλοιπες, όχι μονάχα για τις εξαίρετες ερμηνείες ή για την πλήρη συμμετοχή της γεύσης, της όσφρησης και της αφής, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για ένα μίγμα τεχνών, ένα εγχείρημα συνομιλίας/ συνύπαρξης του θεάτρου, της λογοτεχνίας, των εικαστικών τεχνών, της κινητικής περφόμανς, της μουσικής με όλα αυτά να συνυπάρχουν και αναδομούνται όπως τα υφάσματα ξαναγεννιούνται μέσα από το πλέξιμο των γιαγιάδων, και αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της μεταμοντέρνας τέχνης του σήμερα, τι είναι;»

Arts4

-- «Την ώρα που το devised theatre βαδίζει ολοταχώς προς τον ακαδημαϊσμό, μια δεμένη ομάδα από ηθοποιούς, χορευτές, εικαστικούς, περφόρμερς, δημιουργεί ένα σκηνικό γεγονός αφοπλιστικής ευθύτητας και γοητείας. Δύο μαγικές ώρες σε ένα συναρπαστικό χώρο…»

Γιώργος Βουδικλάρης, δημοσιογράφος και κριτικός, Artivist

Πρόκειται για ένα εγχείρημα πολύ διαφορετικό, ευφυές και ενδιαφέρον, το οποίο πραγματεύεται το ζήτημα της αγάπης υπαρξιακά, ιστορικά, ανθρωπολογικά, αισθητηριακά κι αισθησιακά.
Μπορεί αποχωρώντας από το Μπάγκειον κάποιος να νιώσει πιο ανάλαφρος, άλλος προβληματισμένος ή συγκινημένος. Σίγουρα, όμως όλοι θα έχουν καθρεφτίσει προσωπικές τους πτυχές, διότι αυτό το θέαμα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο.
Να σπεύσετε. Με αγάπη.

Μυρτώ Παπαϊωάννου, Texnes-Plus.gr

--«Μια παράσταση που αν την κοιτάξεις στα μάτια, μπορεί και να αγκαλιάσεις τον πάγο βουρκώνοντας μαζί του».
Παναγιώτης Καλυβίτης, fragilemag.gr